ซิลิคอนคาร์ไบด์ (SiC), หรือที่เรียกว่า กากเพชร, เป็นสารกึ่งตัวนำที่ประกอบด้วยซิลิคอนและคาร์บอน. มันเกิดขึ้นในธรรมชาติในฐานะแร่มอยซาไนต์ที่หายากมาก. ผง SiC สังเคราะห์มีการผลิตจำนวนมากตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา 1893 เพื่อใช้เป็นสารขัด.

SiC มีอยู่ในโครงสร้างผลึกที่แตกต่างกัน, เรียกว่าโพลีไทป์. โพลีไทป์แต่ละชนิดจะแสดงด้วยตัวเลขซึ่งหมายถึงจำนวนชั้นในช่วงเวลาหนึ่งของโครงตาข่ายคริสตัล, และตัวอักษรที่บ่งบอกถึงชนิดของโครงตาข่ายคริสตัล. โพลีไทป์ซิลิกอนคาร์ไบด์ที่พบมากที่สุดสองชนิดคือ “อัลฟ่า” (α-SiC) และ “เบต้า” (β-SiC).

1. อัลฟ่าซิลิคอนคาร์ไบด์ (α-SiC): อัลฟ่าซิลิคอนคาร์ไบด์เป็นโพลีไทป์ที่พบมากที่สุด, ซึ่งมีลักษณะเป็นโครงสร้างผลึกหกเหลี่ยม (คล้ายกับโครงสร้างผลึกเวิร์ตไซต์). ก่อตัวที่อุณหภูมิสูงกว่า 1700 °C และมีความแข็งน้อยกว่าโบรอนคาร์ไบด์เล็กน้อย, แต่ก็ยังยากกว่าวัสดุอื่นๆ ส่วนใหญ่. ในปัจจุบัน, ซิลิคอนคาร์ไบด์ที่ผลิตโดยอุตสาหกรรมของจีนแบ่งออกเป็นซิลิกอนคาร์ไบด์สีดำและ ซิลิกอนคาร์ไบด์สีเขียว, ซึ่งทั้งสองอย่างนี้เป็นผลึกหกเหลี่ยมและเป็นของα-SiC.
2. เบต้าซิลิคอนคาร์ไบด์ (β-SiC): เบต้าซิลิกอนคาร์ไบด์, ในทางกลับกัน, มีโครงสร้างผลึกลูกบาศก์ (คล้ายกับโครงสร้างผลึกผสมสังกะสี). มันถูกสร้างขึ้นที่อุณหภูมิต่ำกว่า 1700 °C และมักใช้ในอุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์เนื่องจากมีการนำความร้อนได้ดี, การขยายตัวทางความร้อนต่ำ, ช่องว่างวงกว้าง, และการเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนที่ดีเยี่ยม.

สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าโพลีไทป์เหล่านี้ใช้สูตรทางเคมีเดียวกัน (SiC), แต่ความแตกต่างในโครงสร้างผลึกทำให้คุณสมบัติทางกายภาพแตกต่างกันเล็กน้อย. ช่วยให้สามารถใช้วัสดุในการใช้งานได้หลากหลาย, เช่นในสารกัดกร่อน, เซรามิคโครงสร้าง, ชิ้นส่วนยานยนต์, ส่วนประกอบไฟฟ้า, และแม้กระทั่งในการใช้งานด้านการบินและอวกาศ.